Systemy społeczne w Egipcie oraz w państwach na terenie dawnej Mezopotamii.

                                                        Starożytny Egipt

Mapa Starożytnego Egiptu

                

Egipt to państwo w północno - wschodniej Afryce istniejące od końca IV tysiąclecia p.n.e. Podst.awą .  gospodarki było rolnictwo, które uprawiano na żyznych glebach wzdłuż Nilu. W Starożytnym Egipcie panowała monarcha despotyczna.

Grupy społeczne w Starożytnym Egipcie

Wodzem był faraon, stał na czele wszystkich Egipcjan. Był utożsamiany z synem boga Re. Symbolami władzy faraona były dwie korony: czerwona Dolnego Egiptu oraz biała - Górnego oraz berło trzymane w ręku. Dla Egipcjan był on najwyższym autorytetem religijnym i świeckim. Faraon był równocześnie także najwyższym kapłanem.


Urzędnicy
Zarządzali poszczególnymi regionami kraju. Kontrolowali budowę kanałów, zbieranie podatków, budowę świątyń i piramid.


Kapłani

Posiadali ogromną wiedzę i potrafili ją wykorzystać w sterowaniu krajem. Opiekowali się świątyniami i organizowali uroczystości religijne, składali ofiary bogom, recytowali modlitwy


Wojsko

Generałowie to także bliscy doradcy faraona. Podstawą wojska egipskiego była piechota.


Kupcy

Często byli nimi obcokrajowcy, na przykład Fenicjanie. Głównym szlakiem handlowym wewnątrz Egiptu był Nil.


Rzemieślnicy

Ludzie zatrudnieni przy budowie pałaców, świątyń, piramid.


Chłopi

Była to najliczniejsza grupa społeczeństwa egipskiego. Zajmowali się uprawnianie ziemi. Zadaniem chłopa było także dbanie o kanały nawadniające jego pola.


Robotnicy

Wykorzystywani przy budowie kanałów irygacyjnych, świątyń, piramid. Równie ubodzy jak chłopi.


Niewolnicy

Byli to jeńcy wojenni, którzy nie posiadali żadnych praw. Wykonywali jedynie rozkazy swoich panów, którzy ich zakupili.

                            Egipt współczesny

Egiptu (Arabska Republika Egiptu)-państwo położone w północno-wschodniej Afryce z półwyspem Synaj w zachodniej Azji. Egipt graniczy z Izraelem i Strefą Gazy na północnym wschodzie, Sudanem na południu
i Libią na zachodzie. Od północy rozpościera się Morze Śródziemne, a na wschodzie Morze Czerwone.
Głową państwa egipskiego jest prezydent. Jego kandydaturę wysuwa Zgromadzenie Ludowe (parlament),
a zatwierdzają obywatele na 6-letnią kadencję w głosowaniu powszechnym. Liczba kadencji jest nieograniczona, a prezydent ma szerokie uprawnienia w zakresie władzy wykonawczej i ustawodawczej. Mianuje jednego lub więcej wiceprezydentów, premiera.

Mapa Egiptu

                

System polityczny składa się z trzech głównych władz: wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej. Prasa jest uważana za czwartą władzę, będącą popularną, niezależną i wolną w wyrażaniu opinii i poglądów. Lokalny system administracyjny został zdecentralizowany - stanowi on, że gubernator reprezentuje Prezydenta Republiki na terenie swojego gubernatorstwa. Głową państwa jest prezydent republiki będący legalnym jego przedstawicielem w czasach wojny i pokoju. Prezydent musi być Egipcjaninem, urodzonym z rodziców Egipcjan, mającym nie mniej niż 40 lat, posiadać pełnię praw politycznych i obywatelskich. Wybór prezydenta przebiega w dwóch etapach. Prezydent jest najwyższym ciałem wykonawczym i administracyjnym w państwie. W skład rządu wchodzi premier, jego zastępcy i ministrowie, a kieruje nim premier. Minister lub jego zastępca muszą posiadać pełnie praw politycznych i obywatelskich.

                                              

Flaga Egiptu

Godło Egiptu


 

Mezopotamia 

Najwcześniejsza znana nam cywilizacja utworzyła się w dolinie rzek Tygrysu i Eufratu, tak zwanym Żyznym półksiężycu. To tam dokonano olbrzymich postępów w dziedzinie rolnictwa i organizacji społecznej. Tam również powstało pismo i pierwsze prawodawstwo.  Szczególna rola Mezopotamii wiąże się właśnie z przynoszącymi żyzny muł wylewami rzek Eufratu i Tygrysu w ich dolnym biegu. Ten czynnik przyczynił się do powstania na tym obszarze państw – miast o charakterze rolniczym. Neolityczne społeczności osiedlały się w dolinach wielkich rzek. Warunki do powszechnego osadnictwa były tutaj najlepsze, rzeki stawały się ważnymi szlakami komunikacyjnymi, a gęstość zaludnienia stale rosła.

Elementem niekorzystnym położenia Mezopotamii była otwartość jej granic, brak zabezpieczenia, zarówno od strony pustyñ Arabii i Syrii, gór Iranu i Armenii jak i od strony Azji Mniejszej. To wpłynęło ujemnie na trwałość wytworzonych tu organizmów państwowych. Jednym z dokonań podzielonej początkowo na państwa-miasta Mezopotamii była umiejętność ujarzmiania rzek poprzez budowę wałów i wykorzystywania wody za pomocą kanałów melioracyjnych. Te można było budować jedynie wspólnie, dlatego też ludzie łączyli się w grupy. To bez wątpienia wpłynęło na rozwój organizacji społecznej. Mieszkańcy Mezopotamii potrafili także osuszać bagna, co również wymagało wspólnego działania. Po pokonaniu naturalnych barier ludzie mieli znacznie większe możliwości wzajemnego kontaktu, co sprzyjało budowaniu większych zbiorowisk. Z czasem te przeistoczyły się w państwa.



Mezopotamię tworzyły następujące krainy historyczne: Sumer (nazwa wywodzi się od ludu Sumerów), Akad (nazwa od miasta Akkad - Agade), Babilonia (od miasta Babilon), Asyria (od miasta Assur), Mittani (państwo utworzone przez plemiona huryckie, XVI-XIV w. p.n.e.) i Chaldea (nazwa od plemion chaldejskich, które osadziły się na początku I tysiąclecia w południowej Babilonii).

Pierwszą znaczącą cywilizacją na obszarze Mezopotamii była cywilizacja sumeryjska. Trwała tysiąc trzysta lat i zawdzięczamy jej niezwykle istotny wynalazek – pismo. Sumerowie byli przede wszystkim społeczeństwem rolniczym. Wszyscy woli mężczyźni w razie konieczności stawali się wojownikami. Społeczeństwo nie było tak zhierarchizowane jak w Egipcie. Było zróżnicowane pod względem majątkowym (drobni rolnicy, wielcy posiadacze ziemscy). Wykształciła się warstwa kapłańska, która była nieliczna lecz wykształcona. Najprawdopodobniej gdy kształtowały się pierwsze państwa, to właśnie najwyższy kapłan stał się królem. Świątynia była centrum państwa sumeryjskiego – nie tylko miejscem kultu ale również siedzibą urzędów, magazynem, tam znajdowały się warsztaty rzemieślnicze.


Po Sumerach w Mezopotamii nastały czasy Imperium Babilońskiego. Byli oni pierwszymi twórcami spisanego prawa – kodeksu Hammurabiego. Jego twórcą był król Babilonii, a wyryte zapisy można oglądać w paryskim Luwrze. Zapisy dotyczyły w dużej mierze handlu, własności i życia rodzinnego.

Kodeks Hammurabiego

Społeczeństwo mezopotamskie dzieliło się na: wolnych, pełnoprawnych obywateli tzw. ludzi królewskich, czyli ludność wolną, lecz nie mającą pełnych praw obywatelskich, w dużej części zależną ekonomicznie od króla niewolników. Obywatel musiał urodzić się w rodzinie obywatela lub być przez niego adoptowanym,
a przede wszystkim posiadać własną ziemię w jednej z gmin obywatelskich. Oczywiście obywatele byli silnie zróżnicowani pod względem majątkowym, społecznym i zawodowym, a niektóre przepisy Kodeksu Hammurabiego zdają się wskazywać na odmienny status prawny różnych ich grup. Niewolnicy i niewolnice byli grupą niezbyt liczną. Mieli osobowość prawną. Zakładali rodziny, a nawet mogli wchodzić w związki małżeńskie z córkami wolnych obywateli - dzieci z takich związków, ze względu na matkę stawały się osobami wolnymi. Dzieci niewolnicy i jej pana, po oficjalnej adopcji, uzyskiwały z chwilą śmierci ojca razem z matką wolność i prawa spadkowe na równi z dziećmi oficjalnej małżonki. Nawet jeśli nie nastąpiła adopcja, po śmierci ojca-pana, niewolnica i jej dzieci otrzymywała wolność, jednak bez prawa dziedziczenia spadku. Niewolnicy mieli prawo posiadania swego prywatnego majątku, co w przypadkach niewoli za długi stanowiło podstawę do odzyskania wolności.

Po śmierci Hammurabiego państwo rozpadło się. W początkach pierwszego tysiąclecia przed naszą erą Mezopotamia została podbita przez Asyrię. Jej władcy panowali nad tym obszarem przez 200 lat. Ich okrutne rządy doprowadziły jednak do buntu. Asyryjczyków pokonał władca Babilonu, a samo miasto odzyskało dawną świetność. Natomiast w połowie VI w. przed naszą erą powstało największe imperium Starożytnego Wschodu - monarchia perska. Przetrwała także ok.200 lat, aż została podbita przez Aleksandra Wielkiego w 330 roku przed naszą erą. Tak nastał kres państw na terenach Mezopotamii.

Na terenie dawnej Mezopotamii znajdują obecnie następujące państwa :

-Turcja,

-Syria,

- Irak

- Iran.

 Są to państwa samodzielne i niezależne. 

Turcja

Turcja jest republiką parlamentarną, z prezydentem jako głową państwa, wybieranym na 7-letnią kadencję przez parlament. Prezydent jest głową państwa tureckiego. Oficjalna nazwa kraju to Republika Turcji. Państwo położone w Azji na półwyspie Azja Mniejsza, a częściowo również w Europie, ze stolicą w Ankarze. Aktualnie, tureckie społeczeństwa liczy 76 milionów obywateli. Jest bardzo młode, średnia wieku plasuje się poniżej 30 lat. Turcy stanowią 65,1% ogółu ludności (2000), Kurdowie — 18,9%, ponadto Tatarzy krymscy, Arabowie, Ormianie. Ponad 97,2% mieszkańców wyznaje islam w tym 2/3 to sunnici, pozostali to szyici i alewici, 0,6% — chrześcijaństwo głównie prawosławni.

Syria

Syria - Syryjska Republika arabskie państwo na Bliskim Wschodzie. Syria jest typowym krajem arabskim, ponad 90% ludności to muzułmanie, wśród których zdecydowanie przeważają sunnici. Graniczy z Turcją , Irakiem, Jordanią , Libanem i Izraelem W 2000 zmarł prezydent Hafiz al-Asad. Władzę po nim objął jego młodszy syn, Baszszar al-Asad W styczniu 2011 rozpoczęły się protesty przeciw jego rządom, które przerodziły się w wojnę domową.

Irak

Irak, Republika Iraku państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, leżące nad Zatoką Perską. Irak jest republiką federalną, w której głową państwa jest prezydent. Niemal wszyscy mieszkańcy Iraku to muzułmanie (97%). Pozostali to głównie chrześcijanie, inne religie reprezentowane są w bardzo niewielkim stopniu. Wśród muzułmanów Szyici stanowią około 60%, a Sunnici 40%. Arabowie, Kurdowie i inne grupy etniczne posiadają odrębne struktury społeczne. Jest duży rozdźwięk między biednymi i bogatymi. Ci, którzy należą do wyższych warstw społecznych w Iraku, są wybierani przez rząd, ponieważ nie ma możliwości założenia firmy czy zrobienia kariery bez jego wsparcia.

Iran

Iran oficjalnie to Islamska Republika Iranu. Jest państwem na Bliskim Wschodzie, leżącym nad Morzem Kaspijskim, Zatoką Perską i Zatoką Omańską. Iran jest republiką islamską. Na czele państwa stoi ajatollah. Oficjalną religią Iranu jest islam szyicki. Iran jest republiką teokratyczną.

.

Źródła:
www.pl.wikipedia.org
www.koniecswiata.net
www.turcja org.pl

Wykonała Kornelia Pszczolarska